Israël en Palestina wat ga je daar in vredesnaam doen, waarom? Doe je het wel rustig aan? We hopen echt dat je weer veilig terug komt. Sommigen denken dat het elke dag oorlog is in Israël en mensen op de hoeken met geweren bewapend staan. Ok, het is vreemd dat er op de gekste plekken camera's hangen en iedereen geschokt rondvraagt wat er aan de hand is wanneer er een politie ingreep plaatsvindt.. Maar voor de rest lijkt een ieder rustig zijn eigen leven te leiden. Precies zoals wij dat kennen in Nederland, Frankrijk of de Verenigde Staten: het is allemaal heel westers. Zo westers, dat ik soms vergeet dat ik me in het Midden Oosten bevind.
Uiteraard, als ik een ontspannen en leuke vakantiebestemming mocht uitzoeken, had ik nooit voor Israël gekozen. Maar, ik ben hier niet op vakantie.. Met ingang van 26 augustus neem ik deel aan een internationale, twee wekelijkse zomerkamp in de Palestijnse Westbank. In samenwerking met de Westbanks belangrijkste universiteit 'An Najah' wordt er een twee wekelijkse programma geboden, waaraan ook ik een bijdrage zal leveren. (Kijk voor meer informatie op: http://www.najah.edu/node/30473 )
Omdat ik mijn reis naar Israël en Palestina graag van beiden kanten wou meemaken, heb ik besloten om mijn eerste en laatste dagen in Israël te slijten. Op deze manier hoop ik een 'allround' visie op te doen.
Mijn reis begon een aantal dagen terug vanuit Casablanca, gezien de overstap in Rome kon ik niet opmaken wie er allemaal naar Tel Aviv zouden vliegen. Na de overstap vielen mij een aantal Marokkaanse passagiers op, die in tegenstelling tot de eerste vlucht nu keppeltjes op hadden en liever geen Marokkaans meer met elkaar spraken. Daar waar diezelfde mensen mij in Casablanca niet hadden aangesproken, keken diezelfde mensen mij nu lief glimlachend aan. Alsof ze zeiden: 'aangenaam, ik wist niet dat wij uit hetzelfde hout gesneden waren.' Uiteraard glimlach ik lief terug. Tijdens het wachten op mijn volgende vlucht rapt een Marokkaanse jongen (die inmiddels ook zijn Keppel op heeft) hardop en trots in het Hebreeuws. Ik versta er niets van, maar merk wel op dat onze medepassagiers het erg vervelend vinden en hem hierop aanspreken. Wilders, je kunt opgelucht adem halen! Het heeft niets met het geloof te maken. Marokkanen kunnen gewoon overal lastig zijn..
Kort daarna ontmoet ik een Palestijnse die mij, in het Arabisch, alle ins en outs over Israël en Palestina opdreunt. Ze is werkzaam voor de Verenigde Naties en stelt voor om haar eens in Ramallah te komen bezoeken. Later voorspelt ze dat dat de douaniers me zullen ondervragen bij aankomst en ik me gewoon rustig moet houden.. Inderdaad! Aangekomen op Beni Guerion Airport word ik er als eerste uitgeplukt om verdere vragen te beantwoorden. Wie zijn je ouders, hoe heet je opa, heb je een dubbele paspoort, wanneer zijn je ouders naar Nederland gekomen, waar werk je, wat studeer je, met wie ben je hier, voor hoe lang... naar mijn schoenmaat werd nog net niet gevraagd.. Uiteindelijk werd ik wel gezegend met een akkoord en mocht ik het land in.
Tijdens mijn taxirit naar het appartement tref ik toevallig een Marokkaanse taxi chauffeur die zijn, nog gammele Arabisch, graag met mij wil delen. Hij is zo blij een Marokkaanse te treffen en wil me graag direct aan zijn hele familie voorstellen! Gezien de tijd inmiddels al op 5.00 uur ’s ochtends staat en mijn reis een dag eerder om 9.00 uur 's ochtends begon, wil ik eerst graag naar bed...
No comments:
Post a Comment